Opuszczone domy

Opuszczone domy wystawione na sprzedaż,
Stoją i łypią na Was, rozmarzonych i romantycznych
Pokaźne okna, drzwi balkonowe i pewnie duży, pusty metraż
A jedna ściana, całkiem przeszklona, odsłania inną o wzorach mistycznych
I chwyta za serce poprzybijana gwoździami balustrada
Mahoniowe drewno schodów nadaje wnętrzu słodki zapach
A najpiękniejsza i tak jest  ta wrzosowa domów fasada

Opuścili swe domy właściciele, mówią, że dobrze
Bo domy urządził projektant i ściągnął stare poniszczałe podłogi
I wywiesił właściciel ogłoszenie, cenę wywindował wysoko i mądrze
Za taką przestrzeń pustą i czystą, i mahoń na ziemi gdy spojrzysz pod nogi
Za taki opuszczony dom nie jeden rozmarzony i romantyczny odda swe serce

Mijam domy o wrzosowej fasadzie, których byłam częstym gościem
Czasem podchodzę blisko, wyglądam przez okno, jak intruz
Więc mówi do mnie piękna i długa pani i pyta czy może nie prościej
Byłoby mi zamieszkać w tym cudzie, a przynajmniej wejść, zobaczyć, a nuż
Uśmiecham się do niej i mówię, nie stać mnie już na ten piękny, fioletowy dom
A jednak widzi, że wracam, że szukam, podziwiam, smutnieje, zalewam się łzą
Gdy tylko uda mi się wyjrzeć za szybę, a jednak, wszystko nowe, a jednak, wszystko na nic

Opuszczone domy wystawione na sprzedaż
Stoją i łypią na Was, rozmarzonych i romantycznych
I wiem, że chcecie je kupić, a cena idzie w górę, bo nowe róże posadził ogrodnik za domem
I jestem ciekawa ile to jeszcze lat upłynie i ile jeszcze kwiatów zakwitnie a ile zwiędnie
I czy zapomnę drogi jaka dzieli mój dom i ten cudowny obraz, na moment
I jak tańczyłam na porysowanej podłodze, jakie było życie moje tam wewnątrz, czy kiedyś to stanie się mętne
A najbardziej ze wszystkiego chcę wiedzieć, czy ktoś, jak ja, bardzo boleśnie
Któregoś dnia lub którejś nocy się dowie
Właściciel już dawno nie żyje